Беларусь

Вершаваныя і празаічныя радкі пра Радзіму.

Радзіма мая дарагая,

Красуйся і вечна жыві! (А. Бачыла)

О Радзіма, табой напоўнена сэрца да краю!.. (П. Панчанка)

Хіба ж ёсць у свеце шчасце лепшае, як пад небам бацькаўшчыны жыць? (В. Вітка)

Яснага блакіту табе. зямля бацькоў, родны кут! (Р. Барадулін)

Зямля Радзімы! Ў сэрцы боль салодкі

Хто не адчуў, сустрэўшыся з табой? (А. Звонак)

Няхай краса любімае зямлі

У задушэўнай песні адгукнецца. (А. Астрэйка)

Хай праменяцца дні,

Беларусь, над тваімі палямі,

Зелянеецца рунь,

Наліваецца колас цяжкі. (Г. Пашкоў)

Любіце гэтую святую зямлю аддана і да канца. Іншай вам не дадзена, дый не патрэбна. (У. Караткевіч)

Будзеш ты свабодная навекі,

Дарагая наша Беларусь!  (П. Панчанка)

Беларусь - мая радзіма,

Любы сэрцу твой прастор. (М. Калачынскі)

Малюнкі бацькаўскай зямлі!

Нічым вас з памяці не сцерці. (П. Глебка)

Дзівос на планеце, я знаю, багата,

Ды толькі чамусьці прыходзяць у сны

Сцяжынка лясная, за рэчкаю хата,

Дзе ўранні над лугам плывуць туманы. (А. Бачыла)

Беларусь мая, сонца,

 Дарагая і родная маці! (У. Караткевіч)

Дзе прайшло маленства. там пачынаецца Радзіма. (К. Чорны)

Беларусь - мая маці і мова, паветра і хлеб. (А. Вялюгін)

Ты радасць мая, Беларусь.

Ты гора маё і пакута

І ад цябе я ніколі

Не адцураюся,

Не адракуся! (П. Панчанка)

Не ржавее і не паддаецца пазалоце толькі адно пачуццё - Любоў: да зямлі, якую называеш Радзімай, да народа, якому служыш, і да дзяцей. якіх нарадзіў. (І. Шамякін)

Матчынай зямлі карэнні

Ніколі не адпусцяць нас. (П. Панчанка)

Мая радзіма - жытні колас,

Сінь мурагу. язміну цвет. (Е. Лось)

Быць чалавекам на зямлі

Зямля бацькоў дала мне права. (Р. Барадулін)

Усе мае думкі з табою, Айчына,

Усе мае думкі з табою, зямля! (Е. Лось)

Беларусь-радзіма, вольная старонка.

Вольным тваім далям краю не відаць. (А. Русак)

Я радасць сваю не стрымаю -

І песня ўзлятае сама:

Мне лепей ад роднага краю

Нічога на свеце няма. (А. Бачыла)

Для радзімы-маткі сіл сваіх не пашкадую. (Я. Колас)

Люблю бязмежна прадзедаў зямлю,

Руплівую і мужную краіну. (М. Лужанін)

Відаць, сама прырода нараджае музыку роднай зямлі. (І. Навуменка)

І ў марозы лютыя,

І ў такім уборы

Да чаго ж вы любыя,

Родныя прасторы! (Н. Гілевіч)

Беларусь, на ўсёй, на вялікай планеце

Свой пачэсны пасад ты даўно заняла. (П. Броўка)

Беларусь, азёрнай, і жытнёвай,

І зубрынай нараклі цябе. (К. Камейша)

Век сонцу яркаму свяціць

Над бацькаўшчынай нашай. (М. Танк)

Зямлю бацькоў я так люблю,

Што ненавідзець маю права. (Р. Барадулін)

Край мой беларускі, край!

дай мне прыгарнуцца, дай

Да твайго ляснога вераснога долу. (Н. Гілевіч)

Ты сагравала і натхняла,

Хоць ад цябе я быў здаля,

Зямля Заслонава, Купалы,

Якуба Коласа зямля. (А. Александровіч)

І пакуль нада мной наша роднае неба -

Аніякі мяне не палохае лёс. (А. Бачыла)

Беларусь! Зялёная, залатая!

Край мой светлы, што выпіў мора пакут!

Да апошняй бярозы благаслаўляю

Светлы дзень, калі я нарадзіўся тут. (У. Караткевіч)

Я думаю: які цудоўны свет і якая прыгожая наша краіна (В. Вольскі)

Пакуль сонца не згасне,

Пакуль свецяцца зоры,

Беларусь не загіне,

Будзе жыць Беларусь! (П. Панчанка)

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разбіць, не спыніць, не стрымаць. (М. Багдановіч)

Родны край, дарагая маці-Радзіма... Ты вечна будзеш свяціць для нас сваімі яснымі зорамі. узыходзіць ласкавым сонцам, звінець бадзёрай неўміручай матчынай песняй. Табе да канца жыцця мы прысвячаем свае лепшыя словы і пачуцці, свае справы і задумы. (П. Прыходзька)

Нават страціўшы зрок,

Абыйду я паўсвету,

А да родных мясцін шлях заўсёды знайду. (П. Броўка)